6 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1827

Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ

 

Οι νίκες του στρατηγού Γεώργιου Καραϊσκάκη, στην Στερεά, όπως η μάχη της Αράχωβας στις αρχές του 1827 είχαν τρομοκρατήσει τον Κιουταχή που τότε πολιορκούσε την Ακρόπολη των Αθηνών και γιαυτο το λόγο διέταξε τον Ομέρ Πασά της Καρύστου να εκστρατεύσει στην Ρούμελη και  να υποτάξει της πόλεις και τα χωριά που είχαν ελευθερώσει οι Έλληνες. Ο Ομέρ Πασάς συγκρότησε ένα σώμα από 2000 πεζούς και 500 ιππείς και στις 17 Ιανουαρίου 1827 έφτασε έξω απο το Δίστομο που υπερασπίζονταν 400 Σουλιώτες με τους Νότη και Κώστα Μπότσαρη, τον Βασίλη Μπούσγο και άλλους οπλαρχηγούς. Οι Έλληνες επιχείρησαν μια μικρή έξοδο αναγνωριστικού χαρακτήρα και στις μικροσυμπλοκές που έγιναν τραυματίστηκε ο Νότης Μπότσαρης. Κατόπιν τούτου και της μεγάλης τουρκικής δύναμης οι Έλληνες αποφάσισαν να οχυρωθούν στα σπίτια του Διστόμου και να πολεμήσουν από εκεί. Ταυτόχρονα έστειλα γράμματα στους άλλους Σουλιώτες που πολιορκούσαν τα Σάλωνα να τρέξουν προς βοήθεια.

Οι Τούρκοι την άλλη μέρα χτύπησαν με το κανόνι και έπειτα με το γιουρούσι που έκαναν καταφέραν να πάρουν ορισμένα σπίτια και να απειλούν τις πλάτες τν Ελλήνων που είχαν βρεθεί σε θανάσιμο κίνδυνο. Εξαπέλυσαν τότε γιουρούσι και ήρθαν στα χέρια με τους τούρκους, αλλά στην πιο κρίσιμη στιγμή εμφανίστηκε ο Γιώργης Δράκος με 200 Σουλιώτες και Λειβαδίτες και όλοι μαζί έτρεψαν σε φυγή τον εχθρό που άφησε πίσω του 80 νεκρούς. Όμως ο κίνδυνος για τους Έλληνες δεν είχε περάσει, γιαυτό ο Καραϊσκάκης αποφάσισε από την  Βελίτσα που ήταν να  κινηθεί προς το Δίστομο για να ενισχύσει τους Έλληνες. Στις 20 Ιανουαρίου  τη νύχτα ο στρατηγός έφτασε με 400 παλληκάρια απέναντι από το Δίστομο, είδε το στρατόπεδο των Τούρκων  και αποφάσισε να περάσει από μέσα, οι Τούρκοι κατά τον Κουτσονίκα άρχισαν να φωνάζουν Γκιαβούρ Μπαστί ( ο εχθρός μας επλάκωσε), ακολούθησε σύγχυση αλλά ο ο Καραϊσκάκης κατάφερε να ξεφύγει  και έτσι να ενωθεί με τους οχυρωμένους στο Δίστομο Έλληνες.  

Στις 31 Ιανουαρίου οι Έλληνες επιχείρησαν έξοδο κα κατάφεραν προσωρινά να απωθήσουν τους τούρκους έως το στρατόπεδο τους αλλά τότε εμφανίστηκαν δυο τάγματα τακτικού τουρκικού στρατού που κυνήγησαν τους Έλληνες μέχρι το Δίστομο. Σε αυτή την καταδίωξη κινδύνεψε και ο Καραϊσκάκης αλλά σώθηκε χάρη στην επέμβαση του Διαμαντή Ζέρβα. Στις 3 Φεβρουαρίου τα ίδια τακτικά τάγματα επιτέθηκαν  πάλι εναντίων των οχυρωμένων Ελλήνων στο Δίστομο, αλλά ο Καραϊσκάκης αντεπιτέθηκε με δύναμη κατά των Τούρκων και κατάφερε να τους απωθήσει. Είχε δώσει μάλιστα διαταγή οι μισοί να πυροβολούν και οι άλλοι μισοί να γεμίζουν έτσι ώστε το ντουφεκίδι να είναι ασταμάτητο. Μπροστά στους πυκνούς και σφοδρούς πυροβολισμούς οι τούρκοι τράπηκαν σε φυγή. Την νύχτα της 5^ης προς 6^ης Φεβρουαρίου 1827 οι Έλληνες κατόπιν σχεδίου του Καραϊσκάκη επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά στο στρατόπεδο των Τούρκων τους οποίους σφαγίασαν ανηλεώς. Οι τούρκοι τρομοκρατημένοι έτρεχαν να σωθούν αφήνοντας πίσω τους όπλα, σκηνές και πολεμοφόδια. Όσοι κατάφεραν να σωθούν βρήκαν τον θάνατο από το δριμύ ψύχος στα γύρω βουνά.

Η εκστρατεία του Καραϊσκάκη είχε επιτύχει τον σκοπό της να κρατήσει το στρατηγικής σημασίας Δίστομο. Ο Ομέρ Πασάς μετά την αποτυχία του, μάζεψε τα υπολείμματα στου στρατού του και επέστρεψε στην Εύβοια. Στις αρχές Φεβρουαρίου οι τούρκοι κατείχαν μόνο την Βόνιτσα την Ναύπακτο και το Μεσολόγγι,  ολόκληρη η υπόλοιπη Ρούμελη ήταν πλέον ελεύθερη.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Δ. Κόκκινος., Η Ελληνική Επανάστασις του 1821, τ. 5, εκδ. Μέλισσα, Αθήνα 1956.

Χ. Στασινόπουλος., Λεξικό της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, εκδ. Δεδεμάδη, Αθήνα 2021.