Ιστορικό Χρονολόγιο

Ο Άγιος και ισαπόστολος Μέγας Κωνσταντίνος και η θρησκευτική του πολιτική  του Ιωάννη Δ. Κουζίου Πολιτισμολόγου, istorikoxroologio.blogspot.com Τον 3ο μ.Χ. αιώνα η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία αντιμετώπισε μια οξύτατη κρίση σε όλους τους θεσμούς . Η κρίση αυτή επηρέασε και τα θρησκευτικά ζητήματα. Η παλαιά ειδωλολατρική θρησκεία ήρθε σε σύγκρουση με τη νέα θρησκεία τον χριστιανισμό . Πρόκειται για δύο κόσμους με εντελώς αντίθετη ιδεολογία που ενώ αρχικά ήρθαν αντιμέτωποι, με το πέρασμα των αιώνων σταδιακά αναμείχθηκαν και το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού . Δηλαδή του βυζαντινού με κέντρο του την Κωνσταντινούπολη. Εκείνος που αναγνώρισε ως νόμιμη την χριστιανική θρησκεία κατά την διάρκεια της διακυβέρνησής του ήταν ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Α΄. Ο Κωνσταντίνος (272 μ.Χ.-350 μ.Χ.) αναγορεύτηκε αυτοκράτορας από τον στρατό μετά τον θάνατο του πατέρα του το 306μ.Χ. στο York της Βρετανίας. Η πολιτική που άσκησε ο Κωνσταντίνος απέναντι στον χριστιανισμό πέρασ

ΟΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΟΠΛΑΡΧΗΓΩΝ ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑΣ Του Ιωάννη Δ. Κουζίου, Istorikoxronologio . blogspot . com             Κατά την διάρκεια της επανάστασης επισκέφθηκαν την Ελλάδα πολλοί φιλέλληνες, με σκοπό να συνδράμουν τους Έλληνες στον αγώνα υπέρ της ανεξαρτησίας τους. Ανάμεσα σε αυτούς υπήρξαν και ορισμένοι στρατιωτικοί που ήρθαν στην Ελλάδα με σκοπούς τυχοδιωκτικούς για να αποκομίσουν χρήματα ως μισθοφόροι. Από αυτούς κάποιοι έγραψαν απομνημονεύματά   στα οποία δεν δίστασαν να συκοφαντήσουν τους αρχηγούς της πολιορκίας της Τριπολιτσάς περί πλουτισμού εκ της λαφυραγωγίας, εκφράζοντας έτσι την δυσαρέσκειά τους απέναντί των αρχηγών διότι δεν πραγματοποιήθηκε η φιλοδοξία τους να αποκτήσουν βαθμούς, εξουσία και χρήματα.             Συγκεκριμένα κατηγορούν τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ότι κατά την διάρκεια της πολιορκίας ήρθε σε συνεννόηση με τον Εβραίο τραπεζίτη του Χουρσίτ, Χανέν. Ο Εβραίος πράγματι επισκέφθηκε την σκηνή του αρχηγού, οπλισμένος με πολύτιμα

  ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΒΙΟ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ του Ιωάννη Δ. Κουζίου, istorikoxronologio.blogspot.com           Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς το 1453 μ.Χ. ο μόνος θεσμός που έμεινε ζωντανός ήταν η Εκκλησία. Ο σουλτάνος Μεχμέτ Β στην απόφασή του να ανασυστήσει το οικουμενικό πατριαρχείο (δεδομένου ότι οι υπήκοοι   του ήταν στην πλειοψηφία τους ορθόδοξοι χριστιανοί), επέλεξε για τη χηρεύουσα θέση του οικουμενικού πατριάρχη τον Γεννάδιο Σχολάριο. Ο Μωάμεθ απέδωσε στον Πατριάρχη πολιτικές αλλά και πνευματικές αρμοδιότητες, τα λεγόμενα «προνόμια». Οι λόγοι παραχώρησης των «προνομίων» ήταν κυρίως Α) Πολιτικοί: Ο Μωάμεθ με την παραχώρηση προνομίων προς τον Πατριάρχη του απέδωσε κύρος, εξουσία αλλά και ευθύνη για τις πράξεις των χριστιανών. Ταυτόχρονα όμως απέτρεψε την ένωση των εκκλησιών, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο για έναν χριστιανικό συνασπισμό εναντίων των Οθωμανών. Β) Διοικητικοί: Οι Οθωμανοί δεν διέθεταν οργανωμένο διοικητικό μηχανισμό π